Araya kaynamasın diye belirtme ihtiyacı duydum:
Aslına bakarsanız tipik bir Alman mühendisliği sonucunu görüyoruz, müthiş bir mühendislik, etkileyici ama sonuçta bir işe yaramayan bir makina...
Çok yerinde bir saptama bu
Almanlar 2. Harp boyunca, bu mantıkta sanki resmi geçit düzenlemişler. Her seferinde mühendislik harikası, muhteşem makinalar geliştirmişler; ama işlevsellik hep geride kalmış. Araştırdıkça sayısız örneği ile karşılaşıyorsunuz. Bazen strateji hataları, bazen gösteriş arzusu ve kibir bazen acelecilik telaş... Sonuç "attığın taş-ürkütülen kurbağa sayısı" hesabındaki gibi.
Mesela Schewerer Gustav... Gustav mermisi düştüğü yerde 9 metre krater açan devasa bir top. Çalışması için 5000 asker; savunması için 2 uçak taburu emrine amade! Sivastopol kuşatmasında, yerin 30 metre altındaki Sovyet yığınağını yok edebilen muazzam bir güç. 10 milyon Mark masraf, yıllarca süren tasarım-üretim... Sonuç? Toplamda 50 civarı atış ve sonrasında düşman eline geçmesin diye Almanların kendi elleriyle yok ettiği bir savaş çöpü!
Bu LİNKİ görmek için izniniz yok. Giriş yap veya üye ol
Ya da Ferdinand Porsche'nin (bildiğimiz Porsche) tasarladığı dev tank...
Ya da o muhteşem savaş gemisi: Bismarck... Bismarck zamanının en hızlısı, en güçlüsü,en, en, en... Ama ilk seferinden geri dönmeyi bile başaramadı...
Gerçekten de ortaya çıkan durum bu
Tarihten ilginç bir anektod...
CApon yapıştırıcısının bu denklemdeki önemi aklıma hiç gelmemişti
Ama sanki konuya biraz da bu açıdan mı bakmak gerek acaba? Bunu bir düşünmek lazım...
